Paul Blobel (1894-1951) begon na de Eerste Wereldoorlog aan een carrière als architect tot hij in 1931 zijn werk verloor als gevolg van de financiële crisis. Hij werd vervolgens lid van de NSDAP en van de SS. Hij zette zijn carrière verder in 1934 als lid van de SD, de inlichtingendienst van de SS. In 1941 werd Blobel aangesteld tot commandant van het Sonderkommando 4a, een onderdeel van Einsatzgruppe C. Sonderkommando 4a was actief in Oekraïne en verantwoordelijk voor bijna 60.000 doden. Blobel werd ontslagen van zijn commando begin 1942 vanwege zijn alcoholisme. In juni 1942 keerde hij terug naar Oost-Europa in het kader van Aktion 1005. Deze operatie had tot doel alle bewijzen van Duitse oorlogsmisdaden te vernietigen. Na de oorlog werd Blobel in Neuremberg veroordeeld tot de doodstraf. Hij werd opgehangen in 1951.